اگرچه ناتوانی جنسی مردان پدیده‌ای نوظهور نیست اما با پیشرفت ارتباطات و روند افزاینده مدرنیته در چند دهه اخیر، به موضوعی قابل گفتگو و مطرح در عرصه‌های عمومی بدل شده و به‌عنوان مشکلی شایع در روابط زناشویی ارزیابی می‌شود. ناتوانی جنسی به‌ویژه در پایین آوردن کیفیت زندگی افراد و همچنین بروز اختلالات شخصی و خانوادگی تأثیری بسزا دارد.
در ابتدا باید تعریف ناتوانی جنسی و تفاوت آن را با زود انزالی و کاهش میل جنسی دانست.
ناتوانی جنسی عبارت‌است‌از؛ عدم توانایی انجام عمل نزدیکی، باوجود میل به انجام آن. درنتیجه باید میان موارد نداشتن میل جنسی با داشتن میل ولی عدم توانایی در انجام عمل جنسی تفاوت قائل بود. البته در برخی موارد، هر دو مشکل باهم وجود دارند، یعنی فرد هم میل جنسی ندارد و هم قادر به نزدیکی و عمل جنسی نیست که در چنین شرایطی، نحوه رویکرد و روندهای تشخیصی و درمانی می‌توانند متفاوت از یکدیگر باشند. پس در تشخیص و درمان باید این موارد را در نظر گرفت.
اما زود انزالی نوعی از اختلال جنسی است که مرد پیش از ارضای شریک جنسی‌اش، دچار انزال شده و از او منی خارج شود. گاهی انزال زودرس طبیعی بوده و براثر پرهیز طولانی از نزدیکی جنسی روی می‌دهد. انزال زودرس دائمی، مشکلی جدی است و به عدم رضایت خود شخص یا شریک جنسی‌اش منجر می‌شود.
گذشته از عوامل روانی در بروز ناتوانی جنسی٬ علل جسمی را می‌توان به چهار دسته اصلی تقسیم کرد:
اولین قدم در بررسی فرد مبتلا به ناتوانی جنسی، گرفتن شرح‌حال، سابقه و تاریخچه بیماری‌ها و سپس معاینه توسط پزشک متخصص اورولوژی و انجام آزمایش‌های خاص است. پس از بررسی یافته‌ها و با تشخیص عامل اصلی ناتوانی جنسی توسط پزشک معالج، در بسیاری از موارد درمان امکان‌پذیر خواهد بود.