اخبار جاری | آرشیو | جستجو
این مطلب از نظر علمی به تایید خانم دکتر مطهره کبیری نسب جراح متخصص زنان و فلوشیپ نازایی، از پرشکان مرکز درمان ناباروری حضرت مریم (س) رسیده است.
سرطان پستان بیماری بدخیمی است که منشا آن سلول‌های مختلف بافت پستان است و شایع ترین سرطان در زنان است.
برخی از ریسک‌فاکتورها مانند عوامل ژنتیکی، تماس با برخی مواد شیمایی خاص، الکل، چاقی و مصرف برخی داروها در ابتلا به سرطان پستان نقش دارند.
در ادامه به تاثیر انواع روش‌های درمان ناباروری و تاثیر آن بر سایز و افزایش ریسک ابتلا به سرطان پستان می‌پردازیم.
علائم و علت ایجاد سرطان پستان چیست؟
سرطان پستان هنگامی ایجاد می‌شود که سلول‌های سازنده بافت پستان شروع به تقسیم و رشد خارج از کنترل می‌کنند. این بیماری می‌تواند خود را با علائمی مانند احساس توده در پستان، ترشح نابه‌جا و ایجاد تغییر در شکل و پوست پستان خود را نشان دهد.
درد یکی از تظاهراتی است که ممکن است در برخی از مبتلایان به سرطان پستان وجود داشته باشد. البته درد را بیشتر در سرطان های خوش خیم پستان مشاهده میکنیم. اگر چه ممکن است در انواع بدخیم دیده شود اما به طور کلی در موارد خوش خیم درد بیشتر دیده شده است.
باید توجه داشت که در مراحل اولیه اغلب علامت واضحی وجود ندارد. توجه به ریسک فاکتورها و معاینه پستان‌ها در فواصل مشخص می‌تواند به تشخیص زودهنگام و درمان موثر سرطان پستان کمک کند.
آیا داروهای موثر در درمان ناباروری باعث افزایش خطر ابتلا به سرطان پستان می‌شوند؟
تحقیقات و مطالعات گوناگون نشان می‌دهند زنانی که سابقه پشت‌سر گذاشتن درمان‌های ناباروری را دارند دارای درصد بالاتری از بافت متراکم پستان هستند.
بافت پستان از دو نوع بافت متفاوت تشکیل شده است:
میزان ریسک ابتلا به سرطان پستان در زنانی که بافت متراکم پستانی بیشتری دارند 4 تا 6 برابر بقیه زنان است. زنانی که از ناباروری رنج می‌برند بافت متراکم بیشتری نسبت به سایر زنان دارند. در میان زنان نابارور کسانی که درمان‌های هورمونی مانند: COS یا تحریک کنترل شده تخمدان را پشت‌سر گذاشته‌اند بیشترین میزان بافت فیبروگلندولار و متراکم پستانی را دارند.
تحریک کنترل شده تخمدان یا COS چیست و چگونه می‌تواند باعث افزایش سایز پستان شود؟
تحریک کنترل شده تخمدان یا COS بخشی از درمان‌های ناباروری است. این داروها آزاد شدن تخمک از تخمدان‌ها را تحریک می‌کنند.
درمان‌های هورمونی مانند COS باعث افزایش سطح استروژن و پروژسترون در بدن می‌شوند. این دو هورمون از طریق تاثیر برگیرنده‌های خود در سلول‌های بافت پستان باعث افزایش اندازه و میزان بافت فیبروگلندولار پستانی می‌شوند. بااین حال همچنان محققان مطمئن نیستند که افزایش بافت متراکم پستان در زنان نابارور ناشی از درمان‌های هورمونی یا نتیجه بارداری پس از آن است.
منبع : BMC , mayoclinic